U osób z predyspozycjami do słabej stabilizacji, które nie przywiązują zbyt dużej uwagi do treningu motorycznego, poprawy czucia głębokiego czy ćwiczeń równoważnych, mogą pojawić się dysfunkcje stawu kolanowego.
Ból może pojawić się po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie stawu kolanowego w obrębie łąkotki, więzadeł pobocznych czy chrząstki rzepki podczas ruchu lub po treningu.
W większości przypadków jest to następstwo “słabego” biodra a raczej słabych stabilizatorów – pośladkowego średniego i pośladkowego małego. Osłabienie tych mięśni prowadzi do zaburzeń biomechanicznych układu kostnostawowego czyli w tym przypadku do koślawienia kolana podczas “wyhamowania” kolana – zbieganie w dół, wykroki, przysiady, zeskoki/podskoki. Z czasem pod wpływem codziennego powtarzania takiego błędu ruchowego dochodzi do zmian zmęczeniowych kilku struktur w obrębie kolana:
- niewydolność głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego ( niestabilność rzepki, boczne przyparcie rzepki co z czasem prowadzi do chondromalacji stawu rzepkowo- udowego – wycieranie chrząstki
- nierównomierny rozkład sił obciążających łąkotki – urazy pęknięcia łąkotki,
- rozciąganie więzadła pobocznego (najczęściej pobocznego piszczelowego) – naderwania/zerwania
- ryzyko uszkodzenia więzadeł krzyżowych – podczas koślawienia kolana dochodzi do rotacji wewnętrznej kości udowej oraz rotacji zewnętrznej kości piszczelowej względem kości udowej – “niepotrzebne nadużywanie” więzadeł krzyżowych, których funkcją jest ograniczanie nadmiernego ruchu rotacji.
W tym przypadku nie kolano jest winne swojego stanu, a staw biodrowy. W takich dysfunkcjach większą uwagę należy poświęcić na wzmacnianie stabilizatorów biodra (pośladkowy średni i mały), oraz głowy przyśrodkowej m. czworogłowego jak i na ćwiczenia poprawy czucia głębokiego - ćwiczenia na bosu, beretach, minibandach.
Skoryguj postawę oraz ruch, a wyleczą się wszystkie dysfunkcje.
Za tydzień ITBS, który jest bardzo mocno powiązany z tymi problemami 🙂
Autor: Grzegorz Skorus
Udostępnij
Polubień
0